PIĄTA  ROCZNICA   BEATYFIKACJI  KSIĘDZA  WŁADYSŁAWA  FINDYSZA

KAPŁANA  -  MĘCZENNIKA

19. VI. 2005    -    19. VI.   2010

Zbliża  się   piąta  rocznica  beatyfikacji  ks. Władysława  Findysza.    Z  tej  okazji  pragniemy  czytelnikom  przybliżyć  postać  Pierwszego  Męczennika  Komunizmu  w  Polsce.   Niech  On  oręduje  u  Boga  w  sprawach  trudnych  i  wyprasza  zwycięstwo  w  zmaganiach  o  świętość   naszego   życia.

Dnia  19. VI.  2005 r. , na  zakończenie  Kongresu  Eucharystycznego  w  Polsce , odbyła  się  beatyfikacja  ks. Władysława  Findysza.  Wraz  z  nim  na  ołtarze  zostali  wyniesieni w  Warszawie dwaj  inni  kapłani :  ks.  Bronisław  Markiewicz  i  ks.  Ignacy  Kłopotowski.    Połączenie  tych  dwóch  wydarzeń  nie  jest  zbiegiem  okoliczności.  Zakończenie  Krajowego   Kongresu  Eucharystycznego   i  beatyfikacja   trzech  kapłanów pokazują  nam  ,że  codzienne   życie , zarówno  kapłana  jak  osoby  świeckiej ,  należy  budować  na  Eucharystii.  Nowi  błogosławieni -  jak  powiedział  w  kazaniu  podczas  beatyfikacji   ks.  Abp   Józef  Michalik -  „  z  Eucharystii   czerpali   mądrość  i  moc swego  niezwykłego ,  heroicznego  życia”. 

Ks. Władysław  Findysz  to  pierwszy  błogosławiony  czasów  komunizmu  w  Polsce.  Jego osoba  jest  symbolem  ofiar systemu, który  walczył  z  Bogiem. To  ,  co  robił dla  swej  Ojczyzny i  rodaków  przypieczętował  swym  życiem  i  męczeńską  śmiercią.

Władysław  Findysz  urodził  się  13. XII. 1907r.  w  rodzinie rolniczej   w  Krościenku  Niżnym  k.  Krosna  na  Podkarpaciu.  W  rodzinnej   miejscowości uczęszczał  do  Szkoły  Podstawowej  prowadzonej przez   Zgromadzenie  Sióstr  Felicjanek . Po ukończeniu   Szkoły  Podstawowej   kontynuował  naukę  w  Gimnazjum  w  Krośnie.  Idąc  za  głosem  powołania  do  kapłaństwa  wstąpił  do  Wyższego  Seminarium  Duchownego w  Przemyślu.   Święcenia  kapłańskie  otrzymał  19.VI.  1932 roku  w  katedrze  przemyskiej.   Przez  prawie  dziesięć  lat  sprawował  posługę  kapłańską  w  różnych  parafiach,  wyróżniając  się  szlachetnością  charakteru  i  gorliwością ,  szczególnie  w  prowadzeniu  katechezy.

Dnia  13 sierpnia 1942 roku został  mianowany proboszczem parafii  św.  Piotra  I  Pawła  w  Nowym  Żmigrodzie.  Ze  względu  na  swe  zalety  osobiste,  oddanie  się  pracy  kapłańskiej  oraz  ducha  ofiary w  prowadzeniu  duszpasterstwa ,  zyskał  sobie  wielki  autorytet  wśród  kapłanów  i  wiernych.  Po  wybuchu  drugiej   wojny  światowej  teren  jego  parafii został   zajęty    najpierw  przez  nazistów  a  następnie  przez  komunistów.  W  październiku 1944 roku  mieszkańcy  Nowego  Żmigrodu  zostali  wysiedleni  przez   Niemców.   Na  czas  wysiedlenia  Ks.  Władysław  znalazł  schronienie  u  swoich  współbraci  w  kapłaństwie.  Po  powrocie  z wysiedlenia  zastał  parafię  bardzo  zniszczoną.   Z  wielkim wysiłkiem  przywrócił  do  użytku  kościół parafialny i  rozpoczął  pracę   duszpasterską.   Szczególną  opieką  otoczył  osoby,  które  straciły  swoich  najbliższych  oraz  poszkodowanych w  wyniku  wielkich  zniszczeń  wojennych.

Po  zakończeniu  wojny  władzę  w Polsce  przejęli  komuniści, którzy  za  cel  postawili  sobie stopniową  eliminację  z  życia  religii  chrześcijańskiej.  W  tym  celu  rozpoczęli  prześladowanie  wyróżniających  się  gorliwością  kapłanów :  przez  rozpowszechnianie  przeciwko  nim fałszywych  oskarżeń,  wytaczanie  spraw  sądowych i  wtrącanie  ich  do  więzień.  Ks.  Władysław  nie  uląkł  się  tej  trudnej  sytuacji i  odważnie  kontynuował  pracę nad  budową  Królestwa  Bożego.   Stanowczo  potępiał  antychrześcijańskie  posunięcia  władzy  państwowej.  Z tego  powodu  został  poddany ścisłej  inwigilacji.  W  maju  1952 roku otrzymał  zakaz  nauczania  religii w  liceum  Żmigrodzkim.  Następnie  cofnięto  mu   pozwolenie na  pobyt   w  strefie  nadgranicznej ,  w  której  znajdowała  się  część  jego  parafii.

Ze  względu  na  trudności w  kontaktach ze  swoimi  wiernymi ,  do  parafian , którzy  zaniedbywali obowiązki  religijne lub  mieli  nieuregulowaną  sytuację   życiową ,  rozesłał  listy  -  apele  zachęcając  ich  do  odnowy  życia.  Kilku  adresatów  poczuło  się  urażonych  tym  apelem  i  doniosło  o  tym  do  władz  komunistycznych.  Dnia  25  listopada   1963  roku   Ks.  Władysław  został  aresztowany  i  uwięziony  na  Zamku  Rzeszowskim.  Wytyczono  mu  zainscenizowany  proces  pokazowy,  w  którym  skazano  go  na  dwa  i  pół  roku  więzienia.  Ks.  Władysław  już  wcześniej  miał  kłopoty  ze  zdrowiem i  oczekiwał  na  wcześniej  zaplanowaną  operacje  chirurgiczną.  Władze  komunistyczne  powołując  się  na  fikcyjne  przyczyny , uniemożliwiały  przeprowadzenie  operacji.  Ks.  Władysława  przeniesiono  do  celi,  w  której  przebywali  przestępcy o  złym  charakterze ,  którzy  go  znieważali   oraz  znęcali  się  nad  nim.  Wskutek  ciężkiej  choroby , a  także  za  sprawą  znęcania  się  fizycznego  i  psychicznego,  stan  zdrowia  więźnia bardzo  się  pogorszył.  W  stanie  skrajnego  wycieńczenia 24  lutego  1964  roku został  warunkowo  zwolniony  z  więzienia i  powrócił  do  Nowego  Żmigrodu.  Gdy  pierwszy  raz  wszedł  do  kościoła  parafianie  nie  mogli  go  rozpoznać. Wybuchnę li  płaczem  widząc  do  jakiego  stanu  został  doprowadzony  w  więzieniu.  Odszedł  do  wieczności   21  sierpnia   1964  roku.

            Na  grobie  swojego  proboszcza,  parafianie,  którzy  widzieli w  nim  prawdziwego  męczennika  za  wiarę, umieścili  motyw  Jezusa  Dobrego  Pasterza  ,  który  jest  gotów  oddać  życie  za   powierzone  mu  owce. W  ciągu  następnych  lat  przekonanie  o  jego  męczeństwie  utwierdzało  się  coraz  bardziej  wśród  wiernych ,  dlatego  w  2000 roku   Ordynariusz   Diecezji  Rzeszowskiej  Biskup  Kazimierz  Górny rozpoczął  proces  beatyfikacyjny  na  szczeblu  diecezjalnym.  W  2004  roku   Ojciec  święty  Jan  Paweł  II  zatwierdził  dekret  o  męczeństwie  Sługi  Bożego : „  Ks.  Władysław  Findysz,  umocniony  łaską  Bożą,  odważnie  zniósł  zadane  mu  liczne  prześladowania  i  cierpienia.  Będąc  świadomym  grożących  mu  niebezpieczeństw,  nie  uchylił  się  od  obowiązków  kapłańskich  i  nie  szczędząc  własnych  sił  okazał  wielką  troskę o  dobro  duchowe  powierzonych  mu  wiernych.  Z  wielkim  męstwem  zniósł  prześladowania  władz  komunistycznych a  cierpienia , których  doznał  w  więzieniu,  doprowadziły  do  jego  śmierci.   Naśladując przykład  Boskiego  Zbawiciela  przebaczył  swoim  prześladowcom  i  modlił  się  o  ich  nawrócenie.”  (  fragment  z  dekretu )   Stwierdzono,  że  Ks.  Władysław  Findysz  poniósł  śmierć  z  powodu  cierpień  zadanych  mu  w  więzieniu  , in odium  fidei , to  znaczy  z  motywu  nienawiści  do  wiary    a  także  potwierdzono  fakt  jego  męczeństwa.  Papież  Benedykt XVI zaliczył  go  w poczet  błogosławionych,   co  uroczyście  zostało   ogłoszone  19 czerwca  2005  roku  w  Warszawie   podczas  uroczystości  zakończenia  Krajowego  Kongresu  Eucharystycznego.

            Błogosławiony  Ks.  Władysław  Findysz  był  człowiekiem  o  wielkim , otwartym  sercu.  Wrażliwość  na  drugiego  człowieka,  ubogiego  i  potrzebującego ,  wyróżniała  jego  osobę.   Potrafił  rozmawiać  z  każdym.  Dobrocią  i  życzliwością  zjednywał  sobie  wszystkich.    Cieszył  się  u  ludzi  wielkim  autorytetem.

            Ks.  Findysz  uznawany  był  za  wroga  komunizmu,  ponieważ  -  jak  twierdzono -  wzywał  do  zachowania  przykazań  Bożych ,  Bożego   prawa,  które  stoi  na  straży   poszanowania  Boga  i  każdego  człowieka.  Dlatego  , że  był  kapłanem,  który  gorliwie  i  odważnie  opowiadał  się  po  stronie  Chrystusa.  Mimo ,  że  Ks. Władysław  Findysz  nie  zginął  w  więzieniu ,  czy  na  skutek  zadania  śmierci  przez  oprawcę  w  sposób  bezpośredni , stał  się  męczennikiem .  Zmarł  z  wycieńczenia   i  zaawansowanej  choroby , na  której  leczenie  w  odpowiednim  czasie  nie  dano  mu  szansy.  Do  jego  śmierci  przyczyniły  się   nowe  metody  działania  komunistycznego   aparatu  władzy ;   więzienie  ,  wyrafinowane  szykany  z  nienawiści  do  wiary.   W  ten  sposób  stał  się  ofiarą  systemu , w  którym  przyszło  mu  żyć.

            Wiele  jest  ofiar  komunizmu  na  terenie  Polski.  Są  to  zarówno  osoby  świeckie  ,  jak  i  osoby  duchowne.  Sprawa   Ks. Władysława  Findysza   jest  pierwszym  zakończonym  procesem  beatyfikacyjnym  osoby  żyjącej  w  tym  smutnym  okresie   dziejów  polskiego  narodu.  Ten  kapłan , Dobry  Pasterz -  jak  go  nazywano -  stał  się  świadkiem   , bohaterem ,  męczennikiem  a  jednocześnie  symbolem  tych  czasów.  Postać  błogosławionego  Ks. Władysława  jest dla  nas  ,  ludzi  żyjących  w  czasach  wolności ,  przykładem  nieugiętej  postawy  moralnej.  Jest  współczesnym  drogowskazem ,  który  w  dzisiejszych  czasach  apeluje o  zachowanie  Bożych    przykazań  w  życiu  rodzinnym ,  państwowym  i  społecznym.

            Ks. Biskup  Kazimierz  Górny, ordynariusz  diecezji  rzeszowskiej  powiedział, że „ jest  to  wielka  radość  dla  Polski i  równocześnie  kierunek  wyznaczony  dla  duchowieństwa  i  świeckich”.

Postać   błogosławionego   Ks. Władysława   Findysza  pokazuje  nam  wyraźnie,  że  świętość  można  osiągnąć  realizując  gorliwie i  ofiarnie  swoje  codzienne zadania  i  obowiązki.

            Błogosławiony  Ks. Władysław  Findysz,   obrońca  ładu  moralnego  w  trudnych  czasach  totalitaryzmu  komunistycznego  w  Polsce ,  jest  wymownym  przykładem  bezkompromisowej  wierności   Chrystusowi  i  powołaniu  kapłańskiemu ,  aż  do  ofiary  z  życia.

Napisał: ks. Henryk Maguda